بدانیم که روزی دوقسم است ،یکی آنکه ما آنرا میجوئیم،دیگری آنکه او ما را میجوید،واگر ما بسوی آن نرویم خود بسوی ما خواهد آمد چه زشت است فروتنی به هنگام نیاز وستمکاری به هنگام بی نیازی! همانا سهم ما از دنیا آن اندازه خواهد بود که با آن سرای آخرت را اصلاح کنیم اگر برای چیزی که از دست دادیم ناراحت می شویم پس برای هر چیزی که به دست ما نرسیده نیز نگران نباشیم با آنچه در گذشته دیده ویا شنیده ایم برای آنچه که هنوز نیامده استدلال کنیم زیرا تحولات وامور زندگی همانند یکدیگرند، از کسانی نباشیم که اندرز سودمان ندهد مگر با آزردن فراوان ، زیرا عاقل با اندرز وآداب پند گیرد وغیر از آن با اجبار و تندی . غم واندوه را با نیروی صبر ونیکوئی یقین از خود دور سازیم اگر میانه روی را ترک کنیم از راه حق منحرف میشویم یار و همنشین چونان خویشاوند است دوست آنست که در نهان آئین دوستی را رعایت کند .هوا پرستی همانند نابینائیست که نتواند راه را تشخیص دهد چه بسا دور که ازنزدیک نزدیکتر،وچه بسا نزدیک که از دور دورتر است انسان تنها، کسی است که دوستی ندارد، کسی که از حق تجاوز کند زندگی بر او تنگ می گردد، هر کس قدر ومنزلت خویش بداند حرمتش باقیست استوارترین وسیله ای که می توانیم به آن چنگ زنیم رشته ایست که بین ما وخدایمان قرار دارد کسیکه به کار ما اهتمام نمی ورزد دشمن ماست. گاهی نا امیدی خود رسیدن به هدف است آنجا که طمع ورزی هلاکت است چنان نیست که هر عیبی آشکار وهر فرصتی دست یافتنی باشد چه بسا که بینا به خطا میرود و روشن دل به مقصد می رسد. بدیها را به تاخیر اندازیم زیرا هر وقت بخواهیم میتوانیم انجام دهیم ، ترک کردن جاهل رسیدن به عاقل است ، کسیکه از نیرنگبازی روزگار ایمن باشد به او خیانت خواهد کرد وکسیکه روزگار فانی را بزرگ بشمارد او را خوار خواهد کرد، چنین نیست که هر تیری اندازیم به هدف بزنیم ، هر گاه اندیشه ی سلطان تغییر کند زمانه دگرگون میشود پیش از حرکت ،از همسفرت بپرس،وپیش از خریدن منزل همسایه ات را بشناس .از سخنان بی ارزش ومضحک بپرهیزیم،گر چه آن را از دیگری نقل کرده باشیم