پسرم!نفس خود را میزان میان خود ودیگران قرار ده،پس آنچه را که برای خود دوست داری برای دیگران نیز دوست بدار،و آنچه را که برای خود نمی پسندی،برای دیگران مپسند،ستم روا مدار، آنگونه که دوست نداری به تو ستم شود، نیکوکار باش،آنگونه که دوست داری به تو نیکی کنند،و آنچه را که برای دیگران زشت میداری برای خود نیز زشت بشمار،وچیزی را برای مردم رضایت بده که برای خود می پسندی،آنچه نمی دانی نگو،گر چه آنچه را می دانی اندک است،آنچه را دوست نداری به تو نسبت دهند،در باره دیگران مگو، بدان که خود بزرگ بینی وغرور،مخالف راستی، و آفت عقل است،نهایت کوشش را در زندگی داشته باش،و در فکر ذخیره سازی برای دیگران مباش،آنگاه که به راه راست هدایت شدی،در برابر پروردگارت از هر فروتنی خاضع تر باش.بدان راهی پر مشقت و بس طولانی در پیش روی داری،و در این راه بدون کوشش بایسته،وتلاش فراوان،و اندازه گیری زاد وتوشه، و سبک کردن بار گناه،موفق نخواهی بود،بیش از تحمل خود بار مسئولیت ها بر دوش منه،که سنگینی آن برای تو عذاب آور است.اگر مستمندی دیدی که توشه ات را تا قیامت می برد،و فردا که به آن نیاز داری به تو باز می گرداند،کمک او را غنیمت شما،و زاد وتوشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن،و همراه او بفرست،زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را در نیابی.به هنگام بی نیازی،اگر کسی از تو وام خواهد،غنیمت بشمار،تا در روز سختی وتنگدستی به تو باز گرداند،بدان که در پیش روی تو،گردنه های صعب العبوری وجود دارد،که حال سبکباران به مراتب بهتر از سنگین باران است،و آن که کند رود حالش بدتر از شتاب گیرنده می باشد،و سر انجام حرکت،بهشت و دوزخ خواهد بود،پس برای خویش قبل از رسیدن به آخرت وسائلی مهیا ساز،و جایگاه خود را از آمدنت آماده کن،زیرا پس از مرگ عذری پذیرفته نمی شود،وراه باز گشتی وجود ندارد.

نشانه های رحمت الهی:

بدان،خدائی که گنج های آسمان وزمین در دست اوست،به تو اجازه در خواست داده،واجابت آن را به عهده گرفته است.تو را فرمان داده که از او بخواهی تا عطا کند،در خواست رحمت کنی تا ببخشاید،وخداوند بین تو وخودش کسی را قرار نداده تا حجاب و فاصله ایجاد کند،و تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری،ودر صورت ارتکاب گناه در توبه را مسدود نکرده است،در کیفر تو شتاب نداشته،و در توبه وباز گشت، بر تو عیب نگرفته است،در آنجا که رسوائی سزاوار توست،رسوا نساخته،وبرای بازگشت بخویش شرائط سنگینی مطرح نکرده است،در گناهان تو را به محاکمه نکشیده،و از رحمت خویش نا امیدت نکرده، بلکه باز گشت تو را از گناهان نیکی شمرده است.هر گناه تو را یکی،وهر نیکی تو را ده به حساب آورده،و راه باز گشت و توبه را به روی تو گشوده است.هر گاه او را بخوانی،ندایت را می شنود،وچون با او راز دل گوئی راز تو را می داند،پس حاجت خود را با او بگوی،وآنچه در دل داری نزد او باز گوی،غم واندوه خود را در پیشگاه او مطرح کن،تا غم های تو را برطرف کند ودر مشکلات تو را یاری رساند.واز گنجینه های رحمت او چیزهائی در خواست کن که جز او کسی نمی تواند عطا کند،مانند عمر بیشتر،تندرستی بدن،وگشایش در روزی.سپس کلیدهای گنجینه های خود را در دست تو قرار داده که به تو اجازه دعا کردن داد،پس هر گاه اراده کردی می توانی با دعا،درهای نعمت خدا را بگشائی،تا باران رحمت الهی بر تو ببارد.هرگز از تأخیر اجابت دعا نا امید مباش، زیرا بخشش الهی به اندازه نیت است،گاه،در اجابت دعا تأخیر میشود تا پاداش در خواست کننده بیشتر وجزای آرزومند کامل تر شود،گاهی در خواست می کنی اما پاسخ داده نمی شود،زیرا بهتر از آنچه خواستی به زودی یا در وقت مشخص،به تو خواهد بخشید،یا به جهت اعطاء بهتر از آنچه خواستی،دعا به اجابت نمی رسد،زیرا چه بسا خواسته هائی داری که اگر داده شود مایه هلاکت دین تو خواهد بود،پس خواسته های تو بگونه ای باشد که جمال وزیبائی تو را تأمین،و رنج وسختی را از تو دور کند،پس نه مال دنیا برای ما پایدار،و نه ما برای مال دنیا باقی خواهیم ماند.